No i stało się 2 tygodnie sielanki właśnie się kończą, znowu zacznie się wczesne wstawanie i szkoła (chlip, chlip). To takie dołujące, no ale co się będziemy martwić zawsze można powspominać (jakby było co) i czekać na następne dłuższe wolne.
A co takiego robiliśmy w ferie? W pierwszy tydzień odwiedziliśmy z Funym stolice, marne 3 dni ale zawsze coś. Tak więc zacznijmy od początku od takiej pozornie bezpiecznej podróży. Po 2,5 godzinach postanowiliśmy się zatrzymać (pomijając fakt krótkiego przystanku żeby sprawdzić czy z autem w porządku bo jakiś geniusz wymyślił nawierzchnie która podczas jazdy na niej stukocze jakby coś się urwało (gratuluje geniuszu). z początku chcieliśmy zatrzymać się w zajeździe Fox, no wiecie przy autostradzie McDonald'sów nie ma, ostatecznie zrezygnowaliśmy w imię stacji benzynowej. Zatrzymaliśmy się na stacji "..."(nazwa mi umknęła) ci co potrzebowali skorzystali z toalety, zobaczyliśmy także co stacja ma w ofercie jedzeniowej ale nic nas nie zachęciło i zdecydowaliśmy się zatrzymać na Orlenie który był 4 km dalej, gdyby nie tablica nie umiałabym określić odległości i pewnie byśmy potem nie zatrzymali się na naprawdę dobre hot-dogi. Wszystko fajnie zrobiłam jedną kawę i chciałam poczekać na tatę jednak ostatecznie (na całe szczęście) zdecydowałam się oddać kawę właścicielce, Julia w tym czasie wzięła 4 "parówkowce" i również chciała je rozdać właścicielom. Ostatecznie wyszłam trochę później przez moje niezdecydowanie i to co ujrzałam mnie trochę rozśmieszyło (wiem jak to okrutnie zabrzmi) Funy biegnąc do Julii wyswobodził się z szelek i był totalnie luzem bez kontroli o.O. Jedynie fakt który uratował mu dupsko to że mimo iż nie widział kogoś minuty czy pół cieszy się jak idiota i biegnie do niego jakby rok minął. Nie chciałam używać komendy "stój" gdyż nie jest ona na poziomie żeby biegnący w moją stronę pies na nią zareagował, tyłem tak ale przodem to jeszcze nie osiągalne. Cóż mogłam zrobić więcej, kucnęłam a Funy po prostu do mnie podbiegł a ja wzięłam go na ręce i pochwaliłam za przybiegnięcie, nie było sensu karcić go za to że się wysunął się z szelek bo nie była to jego wina tylko moja nie ścieśniłam szelek a były one przystosowane szerokościowo do psa w ubranku, a nie bez niego. Tak w ramach wyjaśnienia w tej sytuacji rozbawiła mnie reakcja reszty rodzinny, była bez cenna. Ostatecznie przez właśnie ich reakcję ta sytuacja mnie nie zestresowała, mimo że nowy teren, autostrada to on przybiegł i jeszcze się z tego cieszył. Dzięki takim właśnie chwilom moje zaufanie do niego wzrasta, a daje mi coraz częściej ku temu powody. Do takiej reakcji, a nie panicznej ucieczki doprowadziło to iż ma bardzo drogocenny gen (a może to bardziej cecha jest...) Funy postawiony na nowym terenie czuje się jak ryba w wodze, żadnej niepewność, strachu. Potem dotarliśmy na miejsce bez żadnych innych scen. Ostatecznie po lekkim odpoczynku chcieliśmy iść do Galerii Mokotowskiej i wychodząc z mieszkania Funy wybiegł ale wrócił i grzecznie został, jak wróciliśmy to zaliczył spacerek. Do tego jeden dzień spędziliśmy (bez psa, z rodzinką) w "Centrum Nauki Kopernika" potem pojechaliśmy zobaczyć pałac w Wilanowie, innym razie byliśmy na starym mieście i wstąpiliśmy do restauracji Magdy Gessler, jadłam zupę pomidorową i jak dla mnie była za słodka *(pomijając ilość natki pietruszki, która była zabójcza) zaliczyliśmy Złote Tarasy i to tyle. W sobotę wróciliśmy już bez żadnych ekscesów Funego. Drugi tydzień minął pod znakiem Krynicy ale już bez psiska także nie ma co wspominać.
*nie każdy musi wszystko lubić
Ps. Obie sytuacje wydążyły się w Warszawie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz